Gdzie trzymać drewno kominkowe?

Dobrze zaplanować miejsce na drewno kominkowe to nie lada sztuka. Kominek jest najbardziej reprezentacyjnym miejscem w salonie. Nic więc dziwnego, że tak wiele uwagi przywiązujemy do jego właściwego wykończenia.

Wnęka na drewno kominkowe nie tylko jest użyteczna, lecz także może pełnić funkcję dekoracyjną. Dekoracyjny efekt daje nie tylko szczelne wypełnienie wnęk drewnem. Można też układać polana w zgrabne stosy i dodatkowo je podświetlić. To bardziej pasuje do miejskiego wnętrza, w którym kominek służy głównie budowaniu nastroju.

Gdzie przechowywać drewno kominkowe?

Drewno kominkowe pod paleniskiem. Tradycyjne miejsce na podsuszanie drewna, które za chwilę znajdzie się w kominku, znajduje się pod paleniskiem. Nie zmieści się tu zbyt duży zapas. Jednak gdy kominek jest pośrodku dużego pomieszczenia, nawet niska wnęka okazuje się nieoceniona.

Drewno kominkowe pod ławą. Innym pomysłem jest umieszczenie niskiej ławy na poziomie paleniska. Jest to współczesna wersja przypiecka. Można na niej usiąść, służy też jako podręczny blat czy półka. Dodatkowa zaleta tego rozwiązania – na podłodze pod ławą powstaje wygodne miejsce do przechowywania opału.

Drewno kominkowe we wnęce w bocznej ścianie. Współczesne kominki mają często proste, prostopadłościenne kształty i okazałe fronty. We wnęce w bocznej ścianie (za fasadą kominka) zmieści się dużo drewna.

Kominek kaflowy, czyli niezwykła dekoracja salonu.

Kominek kaflowy jest niezwykle dekoracyjny. Stanowi prawdziwy klejnot w salonie. Ponieważ bryła kominka kaflowego jest jednak dość ciężka i dominująca, ulokuj go w rogu pokoju.

Kominek kaflowy, czyli niezwykła dekoracja salonu. Przykładowa aranżacja

Budowanie z kafli ma bardzo długą tradycję. Piece kaflowe kumulują ciepło i grzeją długo po wygaśnięciu paleniska.

Manufaktury ceramiczne oferują zarówno nowe wzory, jak i stare, zaczerpnięte z zabytkowych pieców. Najczęściej wygląd kominka obudowanego kaflami nawiązuje do konstrukcji pieców kaflowych. Do budowy takiego kominka najlepiej zatrudnić zduna lub poprosić o to producenta kafli, który na pewno dysponuje ekipą montażową. Kafle łączy się zaprawą wysokotemperaturową z glinki szamotowej.

Jak urządzić wnętrze z kominkiem kaflowym?

Kolor kominka kaflowego może być bardzo dekoracyjny. Piękna butelkowa zieleń lub kobalt sprawią, że kominek będzie się prezentował jak klejnot w salonie. Urządzenie wnętrza będzie wymagać jednak prawdziwie artystycznej duszy, zwłaszcza że bryła takiego kominka jest dominująca i ciężka.

Zieleń kafli podkreślisz brązowym kolorem ścian i naturalnym kolorem sosny na podłodze. Stolarkę okien i drzwi pomaluj na kolor ciemnozielony, aby wszystkie te elementy stworzyły jedną kompozycję z kominkiem.

Bryła kominka jest dość ciężka, dlatego wkład kominkowy jest nietypowo wysoki, co przełamuje monotonię i dodaje lekkości. Kominek umieszczony w rogu pokoju lepiej się prezentuje, a ogień w kominku jest widoczny także z kuchni. W tym przypadku jeszcze na etapie projektu architektonicznego należałoby zaplanować przesunięcie przewodu spalinowego do rogu pomieszczenia.

Salon bez błędów. Zaplanuj we wnętrzu miejsce na kominek i telewizor.

To, gdzie usytuujesz w salonie kominek, zależy od tego, czy marzy ci się cały kącik kominkowy, czy tylko dekoracja z kominkeim w roli głównej. W pierwszym przypadku potrzebujesz dużej przestrzeni, w drugim – miejsca dobrze widocznego. Telewizor natomiast postaw w zacienionej części salonu. Pamiętaj o zachowaniu właściwej odległości od mebli wypoczynkowych.

Kącik kominkowy w salonie czy tylko dekoracja z kominkiem?

Już na etapie wyboru projektu domu zastanów się, czy chcesz mieć „kącik” kominkowy – miejsce wypoczynku i relaksu, czy w twoim salonie rola kominka ma być głównie dekoracyjna.

Pierwsza opcja wymaga stworzenia wyodrębnionego w przestrzeni salonu miejsca, na tyle obszernego, aby pomieścił meble wypoczynkowe oddalone nieco od kominka.

Często też – zwłaszcza w niewielkich pokojach dziennych – w takim kąciku ustawia się sprzęt RTV. Jednak warto wiedzieć, że odległość kominka od sprzętu nie powinna być mniejsza niż 80 cm. Wadą takiego rozwiązania jest brak widoku na kominek czy telewizor z każdej części salonu. Chcąc mieć dostępny kominek, należy go usytuować w miejscu bardziej wyeksponowanym – w centrum lub pośrodku najdłuższej ściany.

Jeżeli kominek ma pełnić głównie funkcję dekoracyjną, może być ustawiony przy przejściu, a nawet przy wyjściu z salonu. Takie rozwiązanie nie pozwala spokojnie posiedzieć przy kominku, ale sprawi, że będzie zewsząd widoczny.

Gdzie w salonie sprzęt RTV?

Dobre usytuowanie sprzętu RTV również wymaga pewnych zabiegów aranżacyjnych. Powinien być ustawiony w zacienionym miejscu. Zdecydowanie nie może stać w świetle okna ani naprzeciwko niego. Pamiętaj też o zachowaniu właściwej odległości telewizora od kanapy. Meble wypoczynkowe nie powinny być usytuowane w odległości mniejszej od trzech przekątnych telewizora.

Podpowiadamy, gdzie zbudować kominek, jeśli nie było go w projekcie.

Jeśli właśnie wybudowałeś dom, jesteś na etapie stanu surowego i stwierdzasz, że jednak przydałby ci się w domu kominek – nic straconego. Możesz go jeszcze zaplanować. Podpowiadamy, gdzie zbudować kominek w domu, jeśli projekt go nie uwzględniał. Na co zwrócić uwagę?

Podpowiadamy, gdzie zbudować kominek, jeśli nie było go w projekcie

Trzeba pamiętać, że kominek ma dużą masę i ciężar, więc powinien mieć specjalny fundament. Jeżeli nie można go zrobić, obudowa musi być lekka.

Kominek należy zbudować w pobliżu komina o przekroju co najmniej 14 x 20 cm i wysokości minimum 4 m (odpowiednio do wielkości paleniska). Przewód łączący wkład z przewodem kominowym nie może być dłuższy niż 2 m, a kąt podłączenia powinien wynosić około 45°. To ogranicza dopuszczalną odległość paleniska od komina (będzie ona różna w zależności od wysokości i typu wkładu).

Komin powinien mieć wyczystkę. Najwygodniej byłoby usytuować ją w piwnicy, a w domu niepodpiwniczonym obok kominka w tym samym lub sąsiednim pomieszczeniu. W ostateczności komin można czyścić przez kominek, ale nie jest to rozwiązanie godne polecenia. Do kominka trzeba doprowadzić z zewnątrz powietrze do spalania – najlepiej przewodem (o powierzchni przekroju minimum 200 mm2 lub średnicy 160 mm) umieszczonym w warstwach podłogowych.

Aranżacje kominków – jak to robić ze smakiem.

Decyzja o budowie kominka to dopiero pierwszy krok do wymarzonego wnętrza. Następnym etapem jest odpowiednia aranżacja kominka. Podpowiadamy, jak sprawić, żeby stał się on prawdziwą ozdobą pokoju lub idealnie wpasował się w klimat całego wnętrza.

Kominka nie można projektować w oderwaniu od miejsca, w którym ma stanąć. Szczególnie że przewód kominowy we wnętrzu to najczęściej pogrubiony odcinek ściany, a zatem wkład kominkowy można ustawić przed nim lub obok niego. To zaś sprawia, że budowa kominka w dużym stopniu będzie wpływać na ogólny wygląd pomieszczenia.

Wielkość wnętrza ma znaczenie

Odpowiednia aranżacja kominka może sprawić, że albo wnętrze nabierze niesamowitego klimatu i życie będzie toczyć się wokół kominka, albo wręcz przeciwnie – niewiele osób zauważy skąd bierze się subtelne ciepło. W obu przypadkach musisz dobrze przemyśleć rozwiązania aranżacyjne, aby być zadowolonym z efektu. Generalnie do wyboru są dwie opcje. Można zamontować wkład kominkowy przed ścianą kominową, co powiększy występ i da w efekcie dużą bryłę wysuniętą do środka pomieszczenia. Z kolei dostawienie kominka z boku komina wykorzystuje uskok i stwarza różne możliwości rozbudowania go na szerokość. Jeżeli przewód dymowy znajduje się przy ścianie między oknami lub drzwiami, kształt kominka powinien uwzględnić wielkość, proporcje otworów oraz kompozycję ściany, na przykład zaznaczając oś symetrii. Przewód umieszczony w kącie salonu pozwala na wpasowanie bryły kominka w narożnik, a komin blisko krawędzi ściany skłania do nadania mu przestrzennej formy – otwartej na dwie lub trzy strony.

Kominek robi atmosferę

O wielkości kominka decyduje nie tylko wkład, ale i sama obudowa. Duży wkład kominkowy można tak zabudować, że nie będzie wyglądał przytłaczająco, a kominek z prostym, niewielkim paleniskiem może się wydawać duży, o ile otrzyma specjalną oprawę. Zwykle skalę kominka dostosowuje się do wielkości pomieszczenia. To sposób na stworzenie harmonijnego wnętrza. Wymiary, a przede wszystkim wysokość kominka, to także istotna cecha stylu.

Częsty błąd to miniaturowe kominki budowane z tradycyjnych, ciężkich materiałów – łamanego kamienia bądź drewna. Tymczasem styl rustykalny wymaga form dużych i masywnych. Jeżeli kominek ma wprowadzić do wnętrza klimat starego domostwa, powinien być wysoki, z paleniskiem zaczynającym się tuż nad podłogą. To bardzo ciekawe rozwiązanie w domu letnim albo w przestrzeniach nowoczesnego loftu, ale niekoniecznie sprawdzi się w salonie niedużego domu. Salonowy wymiar kominka ściennego to taki na wysokość łokcia stojącego przy nim i palącego cygaro dżentelmena. Nie niższy powinien być więc drewniany albo kamienny portal otaczający niszę w ścianie.

Do nowoczesnego wnętrza pasują kominki albo zdecydowanie duże, wpisane w architekturę, albo zupełnie małe, przypominające eleganckie obrazy w ramach. Architektoniczny wymiar otrzymuje kominek zabudowany do sufitu. Taka prosta wysoka bryła nie tylko wygląda nowocześnie, ale też najlepiej odpowiada nowym potrzebom – ułatwia ukrycie różnych elementów instalacji, na przykład systemu dystrybucji gorącego powietrza. Kominek wbudowany w ścianę może się wydawać mały lub duży, w zależności od tego, jak ukształtujemy jego otoczenie. Wszystko zależy od wielkości ramy i powierzchni tła. Jeżeli całą ścianę, w której jest palenisko, obłoży się kamieniem lub cegłą, wyróżnimy ją specjalną fakturą albo kolorem – kominek zyska reprezentacyjną skalę. Jeśli natomiast szybę wkładu ujmiemy w wąskie ramy lub otoczymy wnękami, półkami, meblami – kominek będzie wyglądał skromniej, co w niewielkim pokoju dziennym może być zaletą

Realizacja #24 – Kominek w kształcie bryły półokrągłej.

Obudowa kominka wykonana z płyt gipsowo-kartonowych może mieć praktycznie dowolny kształt – jej ścianki mogą być prostokątne lub trapezowe (zwężające się w stronę sufitu). Owalna obudowa kominka również nie stanowi problemu.

Często wykonuje się ją z dwóch warstw płyt. Pierwszą stanowi płyta ognioodporna D, F, na powierzchni której nacina się równoległe linie umożliwiające otrzymanie odpowiedniego promienia skrętu (trzeba jednak wiedzieć, że nacinanie płyty może osłabić jej wytrzymałość, przez co nie będzie ona spełniać dobrze swojej funkcji). Drugą warstwę stanowi specjalna płyta gięta przeznaczona do wykonywania konstrukcji krzywoliniowych, pozwalająca uzyskać idealnie gładką, półokrągłą powierzchnię zabudowy. Taka płyta jest cieńsza od tradycyjnej – jej grubość wynosi 6,25 mm – i nie chroni już tak dobrze przed ogniem jak płyty typu D, F. Można ją giąć na sucho oraz na mokro (minimalny promień gięcia powinien wynosić 30 cm).

Aby uzyskać owalną i gładką powierzchnię obudowy kominka, lepszym rozwiązaniem będzie uformowanie na mokro w odpowiedni łuk płyty ognioodpornej typu D, F. Jej karton zwilża się od strony wewnętrznej krzywizny pistoletem malarskim lub pędzlem ławkowcem. Odpowiednio ufrmowaną, suchą już płytę powoli mocujemy do stelaża. Do jego budowy wykorzystuje się specjalne nacięte profile poziome przeznaczone do wykonywania łuków.