Z dniem 27 grudnia 2024 kończą się bardzo krótkie konsultacje społeczne dotyczące Programu Priorytetowego Czyste Powietrze. Jest to projekt programu Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, w którym zawarta jest propozycja zakazu instalowania i użytkowania nowych kominków w przypadku skorzystania z dotacji.

W rozdziale 9.3.1 „Ogólne warunki przyznania i wypłaty dofinansowania” w punkcie 15 w podpunktach 2 i 3 napisane jest: 15. Warunkiem udzielenia dofinansowania jest zobowiązanie się Beneficjenta, że w momencie zakończenia realizacji przedsięwzięcia w ramach Programu oraz w okresie trwałości, o którym mowa w ust. 11 pkt 7 w budynku/lokalu mieszkalnym objętym dofinansowaniem: 2) „nie będzie zainstalowane i nie będzie użytkowane źródło ciepła inne niż wskazane jako koszt kwalifikowany w załączniku 2 do Programu obowiązującym w dniu złożenia wniosku o dofinansowanie, w przypadku gdy przedsięwzięcie obejmowało wymianę źródła ciepła;”
3) „nie będzie zainstalowany i nie będzie użytkowany w budynku/ lokalu mieszkalnym miejscowy ogrzewacz pomieszczeń na paliwo stałe, dotyczy to również kominków wykorzystywanych na cele rekreacyjne.”
a w rozdziale 9.3.2 „Warunki odnoszące się do źródeł ciepła” znajduje się zapis w punkcie 2:
2. „Dopuszcza się pozostawienie w budynku/lokalu mieszkalnym pieców kaflowych lub kominków, jednak muszą być one trwale odłączone od przewodu kominowego, co oznacza trwałe wyłączenie z użytku i musi być to potwierdzone odpowiednim protokołem kominiarskim wydanym przez mistrza kominiarskiego.”

Oznacza to tyle, że użytkownicy kominków, którzy lubią, a nawet kochają palić drewnem lub użytkownicy, którzy chcą mieć awaryjne źródło ogrzewania w przypadku awarii sieci energetycznej czy kotła nie będą mogli posiadać kominków lub na trwale będą musieli odłączyć kominek od komina, jeśli skorzystają z programu Czyste Powietrze, jest to kolejny pomysł, który godzi w naszą niezależność czy bezpieczeństwo energetyczne. Takich irracjonalnych pomysłów jest mnóstwo, osoby, które podejmują teraz takie decyzje za 10 lat będą myśleć co innego i wycofywać się z tego co narzucają nam teraz. Wystarczy sprawdzić jak rozliczana jest fotowoltaika na „minusie” w godzinach szczytu lub co się dzieje z dotacjami na pompy ciepła i magazyny energii. Tracą najwięcej ludzie, którzy skorzystali z programów, bo padli ofiarą nieuczciwych firm, zmian przepisów w rozliczeniach czy podwyżek. Często tracą swoje oszczędności i zostają bez żadnej pomocy od Państwa. Czy potrzebujemy dotacji, które zabraniają nam posiadania awaryjnego źródła ogrzewania? Stanowczo NIE. Odbiję się to na nas w przyszłości. Jestem instalatorem 20 lat, wiem jak jest i się z tym nie zgadzam.
Wszystkie informacje tego co jest napisane powyżej znajdziesz pod tym linkiem na stronie serwisu Rzeczypospolitej Polskiej:
https://www.gov.pl/web/funduszmodernizacyjny/program-priorytetowy-czyste-powietrze
Jeżeli masz chwilę i chcesz się sprzeciwić tak jak ja, wejdź na stronę w link poniżej i wypełnij opinię:
https://takdlabiomasy.pl/

MK

Dobrze zaplanować miejsce na drewno kominkowe to nie lada sztuka. Kominek jest najbardziej reprezentacyjnym miejscem w salonie. Nic więc dziwnego, że tak wiele uwagi przywiązujemy do jego właściwego wykończenia.

Wnęka na drewno kominkowe nie tylko jest użyteczna, lecz także może pełnić funkcję dekoracyjną. Dekoracyjny efekt daje nie tylko szczelne wypełnienie wnęk drewnem. Można też układać polana w zgrabne stosy i dodatkowo je podświetlić. To bardziej pasuje do miejskiego wnętrza, w którym kominek służy głównie budowaniu nastroju.

Gdzie przechowywać drewno kominkowe?

Drewno kominkowe pod paleniskiem. Tradycyjne miejsce na podsuszanie drewna, które za chwilę znajdzie się w kominku, znajduje się pod paleniskiem. Nie zmieści się tu zbyt duży zapas. Jednak gdy kominek jest pośrodku dużego pomieszczenia, nawet niska wnęka okazuje się nieoceniona.

Drewno kominkowe pod ławą. Innym pomysłem jest umieszczenie niskiej ławy na poziomie paleniska. Jest to współczesna wersja przypiecka. Można na niej usiąść, służy też jako podręczny blat czy półka. Dodatkowa zaleta tego rozwiązania – na podłodze pod ławą powstaje wygodne miejsce do przechowywania opału.

Drewno kominkowe we wnęce w bocznej ścianie. Współczesne kominki mają często proste, prostopadłościenne kształty i okazałe fronty. We wnęce w bocznej ścianie (za fasadą kominka) zmieści się dużo drewna.

Kominek kaflowy jest niezwykle dekoracyjny. Stanowi prawdziwy klejnot w salonie. Ponieważ bryła kominka kaflowego jest jednak dość ciężka i dominująca, ulokuj go w rogu pokoju.

Kominek kaflowy, czyli niezwykła dekoracja salonu. Przykładowa aranżacja

Budowanie z kafli ma bardzo długą tradycję. Piece kaflowe kumulują ciepło i grzeją długo po wygaśnięciu paleniska.

Manufaktury ceramiczne oferują zarówno nowe wzory, jak i stare, zaczerpnięte z zabytkowych pieców. Najczęściej wygląd kominka obudowanego kaflami nawiązuje do konstrukcji pieców kaflowych. Do budowy takiego kominka najlepiej zatrudnić zduna lub poprosić o to producenta kafli, który na pewno dysponuje ekipą montażową. Kafle łączy się zaprawą wysokotemperaturową z glinki szamotowej.

To, gdzie usytuujesz w salonie kominek, zależy od tego, czy marzy ci się cały kącik kominkowy, czy tylko dekoracja z kominkeim w roli głównej. W pierwszym przypadku potrzebujesz dużej przestrzeni, w drugim – miejsca dobrze widocznego. Telewizor natomiast postaw w zacienionej części salonu. Pamiętaj o zachowaniu właściwej odległości od mebli wypoczynkowych.

Jeśli właśnie wybudowałeś dom, jesteś na etapie stanu surowego i stwierdzasz, że jednak przydałby ci się w domu kominek – nic straconego. Możesz go jeszcze zaplanować. Podpowiadamy, gdzie zbudować kominek w domu, jeśli projekt go nie uwzględniał. Na co zwrócić uwagę?

Decyzja o budowie kominka to dopiero pierwszy krok do wymarzonego wnętrza. Następnym etapem jest odpowiednia aranżacja kominka. Podpowiadamy, jak sprawić, żeby stał się on prawdziwą ozdobą pokoju lub idealnie wpasował się w klimat całego wnętrza.

Po wyborze odpowiedniego wkładu, powinien być wybór obudowy kominkowej. Obudowa jest uzależniona w dużej mierze od gabarytów wkładu jaki wybieramy, od umejscowienia przewodu kominowego, wielkości pomieszczenia w którym kominek ma się znajdować oraz gustu klienta.
Oprócz typu zabudowy wybieramy elementy obudowy kominkowej takie jak:

kratki wentylacyjne.
elementy wykończeniowe (marmur, granit, piaskowiec, szkło, drewno)
podświetlenie obudowy,
wnęki, pułki, kapliczki
elementy opcjonalne według upodobań klienta

Podczas wykonywania obudowy używamy tylko bezpiecznych i sprawdzonych materiałów. Prace związane z obudową kominka wykonane są zgodnie z obowiązujacymi standardami, a każda zabudowa odpowiada normom technologicznym. Wykonując obudowę, należy zachować odpowiednie odległości pomiędzy jej elementami oraz dokładne jej proporcje, aby nie narażać elementów kominka na przegrzania, oraz jak najlepiej wykorzystać energię – ciepło pochodzące z wkładu. Budując z nami masz pewność, że całość prac będzie wykonana prawidłowo i ekonomicznie.

Czym ozdobić kominek?

Wygląd kominka jest kwestią indywidualnych upodobań. Należy jednak pamiętać, żeby jego stylistyka nie odbiegała znacznie od wystroju wnętrza, w którym sie znajduje. Jeżeli przewodnim motywem dekoracyjnym naszego salonu jest wygoda i komfort z nastawieniem na nowoczesne  przestrzenne kształty, kominek też powinien być utrzymany w tym stylu.
Do obkładania zewnętrznych ścian kominków często używa się różnego rodzaju kamieni. Ze względu na stosunkowo niska cenę, ciepły i przyjazny wygląd, piaskowce są chętnie wybieranym materiałem. Najlepiej stosować je na pionowe powierzchnie, gdyż z powodu porowatej struktury podatne są na osiadanie kurzu i dość trudno utrzymać je w czystości. Aby uniknąć niepotrzebnych zabrudzeń i uszkodzeń można zabezpieczyć powierzchnie piaskowca specjalnym płynem konserwującym. Na powierzchnie poziome zaleca się użycie gładkiego kamienia, a zatem wszelkiego rodzaju granitów, marmurów itp.  Innym ciekawym materiałem wykończeniowym są kafle. Produkowane są w różnych kształtach, wymiarach i barwach, często ręcznie zdobione malowidłami co dodaje im atrakcyjności. Tradycyjnym, dobrze znanym W nowoczesnym wzornictwie dominuje metal, szkło oraz płyty gipsowe jako surowce wykończeniowe. Elementy drewniane ze względu na ich łatwopalność nie powinny stosowane w pobliżu wkładu kominkowego.

Rodzaje obudów:

Kominki klasyczne – charakteryzują się kształtami tradycyjnymi, nawiązującymi do tradycji, często odległych czasów… Materiałem z jakiego się je wykonuje są często elementy marmurowe, portale kamienne, niekiedy nieobrobiony kamień. Ich charakterystyczną cechą jest duże palenisko – dość często pozbawione wkładu grzewczego.Kominki klasyczne doskonale komponują się z wnętrzami w starym stylu, w odnawianych budynkach, nadają wnętrzom posmak barokowego, dekadenckiego czy renesansowego stylu.

Kominki rustykalne – są wykonane z  łupanego piaskowca, marmuru, cegły, kamienia polnego i posiadają drewniany motyw  w postaci belki lub półek nadający im charakterystyczny kształt . Po bokach paleniska najczęściej umieszcza się blaty, a nad paleniskiem belkę kominkową. Jest to najpopularniejszy i zwykle najtańszy (pod względem kosztu materiałów oraz robocizny przy budowie kominka) wzór kominka.

Kominki nowoczesne  – których kształty są bardzo zróżnicowane, na tyle, iż nie można w jednoznaczny sposób określić ścisłych cech, którymi mógłby się charakteryzować. Ogólnie kominki nowoczesne nawiązują do prostych, często ascetycznych wnętrz – których minimalizm jest cechą dominującą, brak w nich przesadnego zdobnictwa, elementów typowo dekoracyjnych, często funkcje dekoracyjne pełni oświetlenie. Wykonywane są najczęściej z lekkich materiałów typu karton – gips, wykończone tynkiem szlachetnym lub płytami kamiennymi (marmur, granit, trawertyn). Tworzą lekkie konstrukcje dostosowane do nowoczesnych pomieszczeń, często są wkomponowane w ścianę.

Czy kominek może zastąpić kocioł centralnego ogrzewania? Tak, a na dodatek ogrzewanie domu może być dzięki temu nawet o połowę tańsze niż gazowe.

Kominki z plaszczem wodnym mogą wytwarzać cieplą wodę do instalcji C.O. oraz cieplą wodę użytkową. Wykorzystują w tym celu istniejące rury i kaloryfery, stanowiąc nowoczesne rozwiązanie, które zastępuje lub wspólpracuje z tradycyjnym kotlem gazowym lub olejowym, oraz umożliwiając uzyskanie oszczędności nawet do 50% na kosztach ogrzewania.

. ogrzewają caly dom
. stanowią alternatywne rozwiązanie dla tradycyjnego C.O.
. pozwalają zaoszczędzić na kosztach eksploatacji

Kominek z płaszczem wodnym współpracuje z tradycyjną grzejnikową instalacją centralnego ogrzewania, zachowując walory ekonomiczne, estetyczne i ekologiczne zwykłego kominka. Sam kominek różni się od zwykłego wkładu kominkowego. Spaliny w takim kominku nie ogrzewają powietrza, ale wodę. Moc cieplna takich kominków wynosi od kilkunastu do 40 kW. Trzeba pamiętać o tym, że nie jest ona stała i zależy od ilości znajdującego się w palenisku paliwa oraz fazy jego spalania.

Kominek z płaszczem a nowoczesna instalacja

Kominki z płaszczem wodnym (jak kotły na paliwa stałe) ze względów bezpieczeństwa mogą pracować tylko w instalacjach grzewczych systemu otwartego, czyli takich, w których woda instalacyjna ma kontakt z atmosferą w otwartym naczyniu wzbiorczym. Aby nie trzeba było rezygnować z zalet systemów zamkniętych (wyższa sprawność, lepsza trwałość, ułatwiona regulacja i niższe koszty eksploatacji), w układach grzewczych z kominkami z płaszczem stosuje się dodatkowy przeponowy wymiennik ciepła oddzielający dwa obiegi wodne – jeden przez kominek (w układzie otwartym), drugi – przez grzejniki (w układzie zamkniętym). Wykorzystuje się do tego niewielkie, ale mające bardzo wysoką sprawność wymienniki płytowe.

Ciepła woda z kominka

Zastosowanie płaszcza wodnego w kominku umożliwia wykorzystanie go do przygotowania ciepłej wody użytkowej w zasobniku. Dzięki stosunkowo dużej mocy grzewczej kominków możliwe jest też bezpośrednie przygotowywanie przez nie ciepłej wody w sposób przepływowy, jeśli nad paleniskiem zainstaluje się dodatkową wężownicę.
Aby nie dopuścić do niepożądanego wzrostu ciśnienia wody, należy ograniczyć wzrost temperatury wody. Wymyślono sposób na automatyczną regulację temperatury wody podgrzewanej w kominkach z płaszczem wodnym. Jest to dodatkowy wymiennik chłodzenia awaryjnego montowany wewnątrz wodnego wymiennika ciepła. Doprowadza się do niego zimną wodę z wodociągu lub ze studni. Kiedy temperatura wody grzewczej wzrasta ponad 95°C – zawór termostatyczny otwiera dopływ zimnej wody do wymiennika, czego efektem jest obniżenie temperatury w instalacji. Rozwiązanie to nie jest jeszcze zgodne z obowiązującymi w Polsce przepisami, ale dopuszczają je przepisy Unijne.

Zasilanie awaryjne

W instalacji grzewczej z kominkiem z płaszczem wodnym współpracującym z innym kotłem przyczyną nadmiernego wzrostu temperatury wody w instalacji może być także brak prądu. Dzieje się tak dlatego, że krążenie wody w instalacji grzewczej w układzie zamkniętym (w obiegu kotła) wymuszone jest przez pompę obiegową zasilaną elektrycznością. Gdy brak zasilania, układ przestaje działać, a ciepło wytwarzane w kominku z płaszczem nie jest odbierane przez wymiennik ciepła. Prowadzi to oczywiście do nadmiernego wzrostu temperatury wody w obiegu kominka. Można uniknąć takiej sytuacji, stosując awaryjne zasilanie (UPS). Składa się ono z akumulatora i elektronicznego układu, który uruchamia je automatycznie w przypadku zaniku napięcia w sieci elektrycznej. Ładowanie akumulatora następuje również automatycznie po ponownym pojawieniu się napięcia w sieci.

Wkłady kominkowe ze względu na swoje gabaryty i materiał wykonania, ważą od około 120 kg do nawet 300 kg.
Nasza firma zapewnia klientom dowóz wkładu, wniesienie, ustawienie, wypoziomowanie i montaż wkładu we wskazanym miejscu.Do wykonania montażu wkładu potrzebne jest doprowadzenie powietrza do paleniska, przewód kominowy, który w zależności od technologii wykonania, będzie wymagał wykucia otworu wlotowego, bądź zamontowania odpowiedniego rodzaju przjeścia kominowego. Do podłączenia wkładu stosuje się najczęściej rury ze stali niskowęglowej, o różnych średnicach i długościach, w zależności od wymagań producenta urządzenia grzewczego oraz przekroju i wysokości komina. Wszystkie materiały używane przez naszą firmę są materiałami specjalistycznymi i posiadają certyfikaty bezpieczeństwa.

Wkład stanowi integralną część kominka i przez wielu określany jest mianem serca kominka, co podkreśla jego rolę i znaczenie dla całej konstrukcji. To właśnie w nim rozpoczyna się i kończy proces palenia. Za jego pomocą jesteśmy w stanie stworzyć niepowtarzalny nastrój podczas spotkań rodzinnych, a co ważniejsze ogrzać nasz dom w zimne wieczory i poranki. Cechy takie jak funkcjonalność, estetyka i bezpieczeństwo palenia sprawiły, iż w obecnych czasach rzadziej buduje się kominki tradycyjne – kominki bez wkładu żeliwnego lub stalowego. Posiadając wbudowany wkład nie musimy ciągle martwić się o rozżarzone iskry tryskające z paleniska i spokojnie możemy cieszyć się kojącym widokiem płomieni. Istnieje wiele rodzajów wkładów, lecz najbardziej rozpowszechnione są wkłady powietrzne, wykorzystujące cyrkulacje powietrza w procesie spalania i wytwarzania energii cieplnej.

Wybór wkładu jest kwestią indywidualnych upodobań i może być uwarunkowany w mniejszym lub większym stopniu jego przeznaczeniem lub estetyką. Jeżeli chodzi o szybę frontową często stosowanymi kształtami są prosty (szyba zwykła), półokrągły (szyba panoramiczna) lub pryzmatyczny (szyba pryzmatyczna) (zob. zdjęcia). Szyby panoramiczne znakomicie nadają się do zastosowania w projektach kominków, w których dominują kształty okrągłe i owalne. Natomiast do kominków o ściętych, lekko kanciastych kształtach warto pomyśleć o wkładzie z szybą pryzmatyczną.  W kominkach narożnych, wychodzących na salon istnieje możliwość zastosowania wkładu z dwoma lub trzema szybami, co pozwala na obserwowanie płomieni z różnych pomieszczeń i z wielu perspektyw. Drzwiczki mogą być otwierane na bok lub podnoszone do góry wedle naszego życzenia, a wkład umieszczony poziomo lub pionowo (szyba pionowa).

Biorąc pod uwagę aspekt grzewczy należy pamiętać, że na ogrzanie 10m2 pomieszczenia potrzeba jest moc wkładu 1KW, co przy 100m2 daje nam moc o wartości 10KW. Moc jest to średnia mierzona podczas znormalizowanego, 3 godzinnego testu. Moc maksymalna, podawana przez niektórych producentów (może być nawet dwa razy wyższa) i mierzona podczas 15 min. w najbardziej sprzyjających warunkach. Warto również zwrócić uwagę na sprawność wkładu. Sprawność to zdolność do oddawania ciepła zawartego początkowo w drewnie. Im sprawność jest wyższa tym mniejsze jest zużycie drewna. Dzięki użyciu we wkładach suchego drewna, dobrej, jakości, można zmniejszyć jego zużycie nawet o 50%. Sprawność jest celowo ograniczona do 70% gdyż pozostające 30% służy do podtrzymania ciągu, niezbędnego dla prawidłowego funkcjonowania urządzenia.

Posiadając podstawową wiedzę i wyobrażenie tego, czego oczekujemy od wkładu, dobrym pomysłem jest zasięgnięcie opinii u fachowa na temat działania i niezawodności wybranego przez nas wkładu.

Projekt obudowy zależy od tego, jaki rodzaj wkładu kominkowego zamawiamy. Na rynku dostępne są wkłady wielu producentów, jednak nie wszystkie nadają się do wykorzystania w systemach ogrzewania.

Wkłady dzielimy na:

wkłady kominkowe klasyczne,
wkłady kominkowe z płaszczem wodnym.
Klasyczny wkład kominkowy wykorzystuje do ogrzania opływające go powietrze, które ogrzewa się o konstrukcję wkładu i ogrzane wydostaje się przez kratki wentylacyjne. Takie powietrze można rozprowadzić specjalnymi połączeniami do pomieszczeń,
Drugi rodzaj wkładów kominkowych to wkłady z płaszczem wodnym, które pełnią funkcję identyczną jak piec CO. Wymagają one fachowego podłączenia hydraulicznego oraz zastosowania układu otwartego zgodnie z prawem budowlanym.

Jaki wkład kominkowy wybrać?

Należy się przede wszystkim dobrze zastanowić do jakich celów ma kominek służyć:
– do dekoracji i ewentualnie do dogrzewania budynku w okresach przejściowych,
– jako podstawowe źródło ogrzewania domu lub jego większej części

Jeżeli do rekreacji, to wybór może być podyktowany takimi cechami jak:
– wielkość szyby,
– możliwość korzystania z wkładu jak z paleniska otwartego, tzn. czy jest możliwość podnoszenia drzwi lub takiego otwierania aby można było uzyskać otwarte palenisko,
– cena;

Jeżeli do ogrzewania domu, to trzeba wziąć pod uwagę parametry techniczne wkładu tzn, czyli:
– moc nominalną
– szczelność wkładu
– średnie zużycie drewna podczas palenia
– czas spalania
– wagę
– parametry istniejącego komina (chłodzenie powietrzem czy z płaszczem wodnym)

Następnie należy uwzględnić miejsce montażu i dokonać wyboru kształtu szyby.
Wkład kominkowy z szybą płaską
Wkład kominkowy z szybą pryzmatyczną
Wkład kominkowy z szybą panoramiczną
Wkład kominkowy ze szprosem
Wkład kominkowy z szybą z dwu stron
Wkład kominkowy z szybą z lewej lub prawej strony

Biokominki to nowoczesne kominki, ale zarazem bardzo uniwersalne. Można zamontować je w niemal każdym pomieszczeniu i jedynym wymogiem jest dobra jego wentylacja. Biopaliwo, które jest spalane w takim kominku, nie wydziela żadnych substancji szkodliwych, czy wyczuwalnych dla człowieka. Stwarzają one równocześnie atmosferę ciepła i przytulnego domu, jedynego w swoim rodzaju, gdyż wytwarzana przez ogień.

Do podłączenia Biokominki nie potrzeba komina i to jedna z wielu zalet jego posiadania. łatwy w montażu daje wiele radości jego posiadaczowi. Jest bardzo ekologiczny i alkohol używany do podtrzymywania ognia spala się w niemal 100%. W wyniku tego spalania nie pozostają żadne resztki i nie trzeba ciągle sprzątać popiołu tak jak w wypadku kominków tradycyjnych. Wyróżnia się wiele rodzajów biokominków i Biokominki wolnostojące można przemieszczać po całym pomieszczeniu, zależnie od umeblowania czy nastroju. Naścienne i są wyjątkowym rodzajem obrazu i spowitym płomieniami, najczęściej łatwe do instalacji, stanowią centrum wnętrza. Innym pomysłowym rozwiązaniem są meble z ogniem: stoliki, komody, półki. Wykonanie ich z najlepszej jakości stali, pokrywanej preparatami antykorozyjnymi i żaroodpornymi daje nam gwarancję, że nasz ekokominek przetrwa z nami kilkanaście sezonów. Najdroższe modele biokominków mogą być sterowane za pomocą pilota i od nalewania paliwa, zapalania i gaszenia ognia i w zasięgu dłoni dzięki trzem przyciskom na pilocie.
Ekokominki to nie tylko dekoracja. Z powodzeniem mogą ogrzać mniejsze pomieszczenia, gdyż ciepłe powietrze nie jest odprowadzane na zewnątrz. Jest praktycznym elementem wystroju wnętrza. Jeśli dodamy do biopaliwa kilka kropel olejku aromatycznego możemy zapewnić sobie aromaterapię. Biokominki w wyniku spalania wydzielają tylko parę wodną i nawilżają pomieszczenie.
Biokominki są warte swojej ceny, tworzą niezwykły klimat, rozjaśniają przestrzeń, dodają jej elegancji, nowoczesności. Biokominek pozwala choć przez chwilę poczuć magię paleniska i nie ważne, czy znajdujemy się w mieszkaniu w wielopiętrowym bloku, czy w małym domku jednorodzinnym. Wykończenie Biokominka w kolorze stare złoto pozwoli nam na wkomponowanie go w tradycyjne, bardziej konserwatywne wnętrze. Obudowa ze stali nierdzewnej bez wątpienia doskonale się wpisze w pomieszczenia przestronnego, nowoczesnego apartamentu. Biokominek nie jest dobrem dostępnym wyłącznie dla ludzi bogatych. Mniejsze egzemplarze możemy już kupić w bardzo przystępnej cenie.
Więc przy urządzaniu mieszkania, warto zastanowić się, czy nie wprowadzić odrobinę ciepłej rodzinnej atmosfery do własnego domu. Atmosfery, którą tworzy tylko prawdziwy ogień. A szczególnie taki dostępny dla wszystkich i z Biokominka.

Nie ma dobrego kominka bez dobrego komina!
Tego faktu nikt nie zmieni…
Większość problemów z kominkiem sprowadza się właśnie do problemów z kominem i mokrego drewna używanego do palenia.
W nowych budynkach z reguły budowone są kominy systemowe o właściwych przekrojach, zaplanowane już na etapie projektu do podłączenia wkładu kominkowego. Wtedy ważną sprawą zostaje jedynie prawidłowe podłączenie rur spalinowych do trójnika.Warto też pamiętać o zamontowaniu wyczystki w odpowiednim miejscu na kominie,aby później można było bez problemów obudować podłączony wkład kominkowy.

Systuacja się komplikuje, gdy chcemy zainstalować wkład kominkowy do istniejącego komina murowanego. Nieraz przekrój jest zbyt mały, innym razem ceglany komin jest w tragicznym stanie, a jego przekrój nie nadaje się do tzw. rurowania. Czasami przekrój przewodu zmienia się, poszerza lub zwężą, bo tak pasowało budowlańcom.
Często również taki komin nie był używany przez długie lata i nie wiemy czy nadaje się do kominka…
Zalecamy wtedy wezwanie kominiarza i zastosowanie się do jego opini i zaleceń.

Zanim zaczniemy budowę kominka należy odpowiedzieć na kilka zasadniczych pytań.

– do czego ma służyć kominek? Dekoracja czy efektywne źródło ciepła?

– jaką powierzchnię ma ogrzać? Tylko pomieszczenie, w którym się znajduje czy też inne pokoje?

– gdzie ma być ulokowany? Czy w bliskiej odległości znajduje się przewód kominkowy.

– do jakich celów ma służyć kominek?

O tym, że kominki stały się modne, świadczą powtarzalne projekty domów. W większości z nich architekci przewidują już na nie miejsce. Tak samo się dzieje w projektach przygotowywanych na zamówienie. Instalacja kominka jest możliwa również w mieszkaniach w starych kamienicach, kiedyś ogrzewanych piecami. Pozwalają na to odpowiednio przystosowane przewody kominowe.

Jeśli kominek ma spełniać funkcje dekoracyjne i ewentualnie dogrzewać budynek w okresach przejściowych, warto wziąć pod uwagę jego aspekty estetyczne oraz rozwiązania umożliwiające korzystanie z wkładu lub kasety jak z kominka tradycyjnego (np. przy podniesionej lub schowanej szybie).

Otwarty czy zamknięty

Kominek otwarty pozwala delektować się zapachem płonących szczap, trzaskiem iskier. Ułatwia uzupełnianie paliwa i przegarnięcie paleniska. Niestety większość ciepła ucieka przez komin, a paliwo spala się szybko. Ciepło z otwartego kominka nagrzewa przede wszystkim osoby i przedmioty znajdujące się w jego bezpośrednim otoczeniu.

Kominek zamknięty – kominek z wkładem pozwala w większym stopniu kontrolować proces spalania. Powietrze ogrzewa się przepływając wokół zewnętrznej, ożebrowanej strony komory spalania. Zimne powietrze zasysane jest przy podłodze i po nagrzaniu  wprowadzane do pomieszczenia przez wyloty umieszczone w górnej części kominka. Pozwala to na ogrzanie nie tylko pomieszczenia z kominkiem, ale i rozprowadzenie ciepła po całym domu za pomocą systemu dystrybucji  gorącego powietrza DGP.

Każdy z nas chciałby, żeby w jego domu zagościła, choć odrobina luksusu. Co zrobić,  gdy mamy odpowiednie fundusze i chcemy, by nasz dom nabrał na wartości zarówno wizualnej jak i materialnej? Jest wiele bardzo ciekawych rozwiązań, jednak najpopularniejszym, a zarazem najbardziej szykownym jest montaż kominka. Ta pozornie prosta ozdoba może pełnić w naszym domu dwie bardzo ważne funkcje. Przede wszystkim jest to wyśmienita forma artystyczna, która jest w stanie upiększyć nasz salon. Najważniejsze jest odpowiednie dobranie całego kominka, by pasował on do wystroju całego salonu. Jeśli przesadzimy ze zdobieniami, może on odciągać uwagę od reszty pokoju, co nie jest zbyt korzystnym zabiegiem. Jeśli nasz salon jest urządzony nowocześnie zapomnieć też powinniśmy o klasycznych kształtach kominka, ponieważ będzie się on wyraźnie odcinał od reszty. Zastanowić się też trzeba, czy zależy nam na kominku naturalnym, w którym palić będziemy drewnem, czy może jednak kupimy sztuczny wkład gazowy bądź elektryczny. Oczywiście klasyczne kominki mają najwięcej uroku, jednak nie w każdym domu jest możliwość takiej instalacji. Często nie ma jak wyprowadzić komina, więc instalowany jest wkład elektryczny.

Kominek i ogrzewanie powietrzne

Alternatywne rozwiązanie dla ogrzania domu stanowi system dystrybucji gorącego powietrza, znany jako DGP. Aby ciepło z kominka można było wykorzystać do ogrzewania całego domu, ciepłe powietrze należy przetransportować do wszystkich pomieszczeń za pomocą specjalnego systemu rur aluminiowych typu flex i turbinki (obieg wymuszony).

W zależności od tego, jakiego przepływu powietrza wymaga dane pomieszczenie, ustawiane jest odpowiednie stałe otwarcie przepustnicy. W trakcie użytkowania instalacji przepływ powietrza reguluje się anemostatami lub kratkami nawiewnymi.W montażu instalacji DGP najwięcej kłopotów sprawia rozprowadzenie rur dużej średnicy (80-140 mm). Ich wyloty powinny znaleźć się w pobliżu okien, co zapewnia w miarę równomierny rozkład temperatury w pomieszczeniu. Mogą być one umieszczane w suficie lub ścianach, a na piętrze i poddaszu – w podłodze. Można je prowadzić na kilka sposobów zależnie od konstrukcji domu i etapu robót, na jakim planujemy instalację ogrzewania powietrznego:w domu parterowym z poddaszem nieużytkowym najłatwiej rozprowadza się rury na strychu; otula się je grubą warstwą wełny mineralnej, a wyloty przeprowadza przez sufit;w budynkach, w których są stropy z pustaków, do ułożenia rur można wykorzystać kanały w tych pustakach; umożliwiają one wprowadzenie rur o średnicy 12-14 cm. Wymagać to będzie rozkucia miejsc ich wylotów i zabezpieczenia na czas betonowania;w pomieszczeniach z sufitem podwieszanym przewody rozprowadzić można nad nim. Nie powinny one jednak leżeć na konstrukcji stelaża, gdyż powodowałoby to miejscowe przegrzewanie płyt sufitowych i mogłoby ułatwić rozchodzenie się szumów związanych z przepływem powietrza;w domach już wykończonych rury rozprowadzające ciepłe powietrze najłatwiej ułożyć po wierzchu ścian i obudować płytami gipsowo-kartonowymi.

Rozprowadzenie gorącego powietrza zawsze dobierane jest indywidualnie, biorąc pod uwagę potrzeby klienta oraz możliwości techniczne. Najlepiej wykonać rozprowadzenie jeszcze przed wylaniem posadzki. Istnieją dwa sposoby rozprowadzania powietrza:

-rozprowadzenie grawitacyjne,
-rozprowadzenie wymuszone

Rozprowadzenie grawitacyjne wykorzystuje siłę grawitacji do ogrzewania pomieszczeń, natomiast rozprowadzenie wymuszone wykorzystuje turbinę do nadmuchu powietrza. Decyzję o wyborze rozprowadzenia ze względu na ogromną ilość zależności i uwarunkowań należy skonsultować z fachowcem w celu uzyskania optymalnego działania i minimalizacji kosztów. Wszystkie materiały muszą posiadać odpowiednią izolację termiczną, a cały system musi posiadać odpowiednie zabezpieczenia m in. przeciwpyłowe i termiczne.

Nie zawsze, a praktycznie nigdy nie uda nam się ogrzać kominkiem powietrznym całego sporego budynku. Różne systemy kaskadowe, używanie dwóch i więcej wentylatorów, dodatkowe wentylatory kanałowe itp. nie pomogą wiele. Lepiej więc wychodzić z założenia, że warto skutecznie dogrzać kilka pomieszczeń, niż nieefektywnie wszystkie.
Trudno jednoznacznie określić jaka powierzchnia jest możliwa do dogrzania, a jaka już nie, zależy to oczywiście od konkretnego budynku i rozstawu pomieszczeń.
Można przyjąć, w przypadku budowy systemów wymuszonych, że odległość od wentylatora do najdalszego wylotu nie powinna przekraczać 10 m. W przypadku systemów grawitacyjnych skutecznie można dogrzać pomieszczenia oddalone o około 4-5 m od kominka.
Ograniczenia te powodowane są naturą ogrzewania powietrznego – czyli koniecznością doprowadzenia ogrzanego przez wkład kominkowy powietrza do pomieszczeń w budynku, musi ono więc mieć na tyle dużą prędkość, by pokonać odległość od wentylatora do wylotu, opory przepływu kształtek, nie może przy tym nadto się ochłodzić, a na dodatek nie może powodować powstawania nadmiernego hałasu.

Należy zdać sobie sprawę, że próby rozszerzania systemu (stosując się oczywiście do wskazówek projektowych) ponad powierzchnię 200 m2 mogą być nieefektywne z innego powodu ? wymagają zbyt dużych nakładów finansowych na samą instalację (odpowiedni wkład kominkowy, wentylator(y), odpowiednio duże przewody, ich izolacja itp.) A uzyskany efekt będzie raczej niezadawalający.

Nasza firma montując systemy DGP i budując kominki, odradza klientom nadmierną ich rozbudowę. Gdyż z doświadczeń wiemy, że efekt końcowy jest niezadawalający, mimo zastosowania najnowszych rozwiązań i poniesienia sporych wydatków. Wychodzimy również z praktycznego założenia, że użytkownik nie będzie palił w kominku non stop. Uważamy, że lepiej warto skutecznie i efektownie ogrzać kilka pomieszczeń i skupić się na właściwej i racjonalnej akumulacji ciepła, które zostaje wykorzystane gdy w kominku wygaśnie ogień.

System rozprowadzenia ciepłego powietrza jest najczęstszym źródłem problemów użytkowników kominkowych systemów grzewczych.Isnieje wiele powodów nieprawidłowego działania takiego systemu, jednak najważniejszym są błędy w fazie jego projektowaniu i wykonania.
Najczęstsze problemy z którymi się spotykamy:

-Brak ciepłego powietrza w punktach nadmuchowych,najczęstszą przyczyną tego problemu jest awaria turbiny, lub zastosowanie nieizlolowanych przewodów w instalacji.przyczyną może być również nieodpowiedni dobór mocy wkładu kominkowego do wielkości powierzchni która ma być ogrzana.
-Hałasująca turbina,powodem może być zbyt wysoka temperatura powietrza w komorze kominka, która powoduje przegrzanie i uszkodzenie urządzenia wentylującego.

-Mam rozprowadzenie grawitacyjne ale z punktów nie leci powietrze.
W przypadku rozporwadzenia grawitacyjnego, bardzo ważne jest, aby odpowiednio dobrać długość przewodów instalacji prowadzonych w poziomie. Zbyt długie odcinki uniemożliwiają swobodny przepływ powietrza. W rozprowadzeniu grawitacyjnym nie może być odcinków które będą kierowały ciepłe powietrze w dół.

-Brak przepływu powietrza w przypadku rozprowadzenia wymuszonego
-Brak drożności instalacji spowodowany jest zapchanym filtrem, o ile takowy został w systemie zastosowany. Aby uniknąć takiej sytuacji trzeba przynajmniej raz w roku przeczyścić filtr powietrza.

Instalacje gorącego powietrza

System instalacji kominkowych w najbardziej rozbudowanych wariantach zawiera trzy niezależne układy:

1.Układ odprowadznia spalin z kominka

2. Układ zasilania powietrzem zewnętrznym do spalania i wentylacji. Układ powietrzny umożliwia dostarczenie powietrza nie tylko do procesu spalania drewna ale również do „pomieszczenia” powietrza ogrzewanego, które bez tego będzie suche, powodując uczucie dyskomfortu. zobacz zdjęcie

3. Układ dystrybucji ciepłego powietrza.

Grawitacyjny układ dystrybucji ciepłego powietrza. Najprostrzy, grawitacyjny uklad rozprowadzania ciepłego powietrz z kominka. Układ skuteczny w przypadku kominka umieszczonego centralnie w domu możliwy do zastosowania w przypadku wkładów kominkowych klasy „C” (odpornych na grzanie). zobacz zdjęcie

Wymuszony układ dystrybucji ciepłego powietrza. Bardziej złozony układ ogrzewania ciepłym powietrzem wykorzystujący elektryczny aparat nawiewny oraz filtr. Odpowiedni dobór wydajności aparatu pozwala na nadmuch ciepłego powietrza nawet do najbardziej oddalonych kratek. zobacz zdjęcie

Ważnym czynnikiem w procesie spalania, który determinuje ilość emitowanej energii cieplnej do otoczenia oraz wpływa na długość palenia jest kaloryczność drewna. Im wyższa wartość opałowa, tym większa efektywność palenia.
Na jeden sezon grzewczy trzeba mieć od 5 do 10 m3 drewna w zależności od rodzaju wkładu, ogrzewanej kubatury, izolacji termicznej budynku oraz od warunków zimowych.

Najlepsze właściwości ma twarde drewno liściaste a najlepsze gatunki drewna kominkowego to : grab, buk, dąb, jesion oraz brzoza. Drewno iglaste charakteryzuje się odpowiednią kalorycznością, ale ma dwie zasadnicze wady – spala się dość szybko, a poza tym zawarta w nim żywica przy spalaniu brudzi szybę i zanieczyszcza komin. Dlatego też nie zaleca się stosowanie tego surowca opałowego do palenia ciągłego w kominkach, w których zamontowany został wkład kominkowy.  Drewno drzew iglastych można używać do rozpalania lub ewentualnie mieszać z drewnem liściastym.

Przygotowanie i składowanie drewna

Gatunek drewna to nie wszystko. Bardzo istotną, a często zaniedbywaną sprawą jest jego wilgotność. Drewno powinno być składowane – w zależności od jego rodzaju – co najmniej 1-2 lata w odpowiednich warunkach (najlepiej pod zadaszeniem, w miejscu zapewniającym odpowiedni przewiew i pozbawionym wilgoci). Zaleca się, aby drewno spalane w kominkach i piecach miało wilgotność nie większą niż 15-20%.

Czym grozi palenie mokrym drewnem? Po pierwsze, uzyskuje się w ten sposób mniej ciepła. Drewno sezonowane 2 lata może dostarczyć nawet 30-40% więcej ciepła niż drewno świeże, które leżakowało 2-3 miesiące. Po drugie, drewno mokre bardziej „kopci”, brudzi komin i skraca żywotność wkładów kominkowych.

Jak składować drewno? Można to robić w pryzmach (stożkach) lub prostopadłościanach, układanych zgodnie z zasadą „do wewnątrz wyżej” – tzn. poszczególne szczapy i ich warstwy muszą delikatnie opadać w stronę skraju składu. Dzięki temu zapewni się odpowiednią cyrkulację powietrza, a woda nie będzie się dostawać do środka. W przypadku ułożenia drewna w stożek można przykryć sam jego czubek. Przy układaniu drewna w prostopadłościanach warto skonstruować zadaszenie.Drewno najlepiej rąbać w szczapy o wymiarach około 10-15cm na 35-40cm, przy czym zależy to już od wymiarów kominka/pieca i możliwości składowania.